Танчерка на дланка – Славко Јаневски

Не плаши се, дојди,
има во тие зглобови сешто:
моето бездно од нив, слушаш
небитници темни ти нуди,
моето смеење на нив
крвави кули до сонцето крева,
моето чекање под нив
огнови разбранува лоши.
Те чека, те чека тоа горење
да изгориш, да се витосаш или да пораснеш
за едно сеќавање во црно.
Дојди, свои сме, јас – глад
и ти прекор, обајцата до корен
она што сме.