Т.С. Елиот, познатиот поет и поранешен директор на издавачката куќа „Фабер и Фабер“, многу јасно ги искажал своите ставови во едно писмо упатено до Орвел во 1944 година, објаснувајќи му зошто не може да ја издаде неговата книга. Сепак, Орвел успеал да ја издаде книгата, која всушност го исмева комунизмот на Сталин, под капата на издавачката куќа „Секер и Варбург“, откако бил одбиен од четири издавачи.

Но, Елиот напишал дека иако сметал дека пишувањето на Орвел е „добро“ и го пофалил за неговиот „фундаментален интегритет“, сепак, според него аргументацијата не била „доволно убедлива“.

Писмото било објавено од Валери Елиот, вдовицата на поетот, за потребите на документарец во продукција на Би-Би-Си.

За оние кои не се запознаени со книгата, „Животинска фарма“ е книга за група свињи кои ја преземаат контролата врз фармата на којашто живеат, наводно за благосостојбата на сите нејзини жители, но на крајот излегува дека ја водат само за своите себични интереси. Заплетот нѐ запознава со свињата Наполеон, која е заснована на Сталин и која се ослободува од својот ривал Снегулка, а Снегулка навистина работи за доброто на фармата. Многу аналитичари заклучуваат дека Снегулка е заснована на ривалот на Сталин, Лав Троцки, кој бил избркан од Комунистичката партија во 1927 година.

Во писмото во кое го одбива Орвел, Елиот вели дека ставот на Орвел „кој генерално го гледам како троцкистички, едноставно не е убедлив“. Понатаму, тој продолжува: „Не сме убедени дека ова е вистинскиот поглед и начин за критикување на политичката ситуација во овој даден момент.“

Елиот во писмото наведува: „На крајот на краиштата, твоите свињи се многу поинтелигентни од другите животни, а со самото тоа и се најквалификувани за да ја водат фармата – всушност не би ни имало Животинска фарма без нив, па така, она што било потребно (некој би рекол) не било повеќе комунизам, туку повеќе свињи расположени за поголема јавност.“

Голема е веројатноста дека одбивањето на Елиот било поттикнато од политичката ситуација во моментот, кога Русија се гледала како неопходен сојузник за да се порази Хитлер. „Животинска фарма“ била издадена во август 1945 година, три месеци по крајот на војната.

За време на војната, луѓето од вообичаениот издавач на Орвел, „Голанкс“, му напишале дека е „многу непрепорачливо“ да се објави затоа што може „да важи само за Русија“ наместо за сите „диктатори и диктатури“.

Она што е многу интересно е тоа што немало предговор во првото издание, иако Орвел предложил предговор со наслов „Слобода на медиумите“. Во него, тој го нападнал себе-цензурирањето за време на војната, велејќи: „Секој кој ја предизвикува моменталната ортодоксност ќе биде замолчен и тоа изненадувачки ефективно.“

Тој исто така напишал дека „Животинска фарма“ била одбиена од четири издавачи, но кажал дека само еден од нив имал „идеолошки мотиви“ за да го направи тоа.