Иако летните одмори полека се ближат кон својот крај, сепак има уште малку време да се искористат летните денови за да се отиде некаде на одмор. Затоа денес на блогот читаме една прекрасна песна „Летување“ од нашиот великан Петре М. Андреевски од неговата најпозната, а нашата најсакана збирка „Дениција“.

Летување – Петре М. Андреевски

Таа ce појавуваше од секаде
и ги соединуваше
бродовите со морето, морето со копното.
На летните спијачи им пушташе бубачка во сонот
и тие од тој ден почнуваа да живеат
со телата дома, a co главите покрај морето.
Ако кажеше нешто требаше сите напамет
да ги учат нејзините зборови,
оти во нејзиниот глас можеше да ce смести
сета моја татковина.
Ако појдеше на пазар
требаше да поскапи зеленчукот,
ако замижеше можеше да ce стемни и на пладне,
ако ce преместеше подалеку
требаше и плажата да ce премести,
ако ce вратеше дома требаше да заврши летото.
Нејзината воздишка беше граница
меѓу раздуваниот жар во јужните овошки
и успаната вода во зимските метали.
Таа беше причина за сите срцеви заболувања,
оти cè беше во движење кај што ce движеше таа.
Поетите пишуваа дека нејзината убавина постои
во сиот народен фолклор
во секој пламен, на секое знаме.
Таа ce појавуваше од секаде
и мојата брсјачка нежност ја споредуваше
со прошетките на војникот
посред друмот од куршумот.