Џек Лондон е еден од најпознатите американски писатели чии универзални пораки од неговите дела како „Повик на дивината“ и „Мартин Идн“ сѐ уште се пренесуваат, толкуваат и дискутираат. Тој е еден од оние писатели кој навистина има дадено свој придонес и тој и неговата страст за човештвото и универзалните копнежи и потреби на светот остануваат изгравирана во светската книжевност.

Денес на блогот можете да прочитате една многу интересна порака и забелешка на Џек Лондон за хуманистите и тоа што значи да му се служи на човештвото. Овој краток текст е дел од воведот во книгата „Крик за правда: Антологија на социјалниот протест“ од 1915 година, напишана од Аптон Синклер. Оваа книга содржи записи од филозофи, поети, писатели, социјални реформисти кои биле гласни околу борбата против социјалната неправда и опфаќа период од 5000 години.

Од воведот во „Крик за правда: Антологија на социјалниот протест“ (1915 година) на Аптон Синклер

Оваа антологија, како што разбрав, е прво издание, првата збирка на размислувањата во книжевноста и уметноста на хуманистичките мислители во светот. Иако е навистина одлично направено, во иднина ќе биде уште подобро. Ќе има уште многу што да се додаде, ќе има многу малку промени во следните изданија кои неизбежно ќе се случат. Крајниот резултат ќе биде споменик за историјата и нема да има поубав споменик од овој.

Како што читањето на Библијата, Куранот и Талмудот им овозможи на безбројни посветени, искрени и чесни души да бидат инспирирани и воздигнати кон повисоки и поубави авиони на мисла и дејство, така и читањето на оваа хуманистичка Света книга не може да придонесе ништо помалку за да ги задоволи потребите на копнежливите луѓе кои сакаат да ја дисекцираат вистината и правдата меѓу замагленоста на мисловниот хаос на денешниот свет.

Ниту една личност, без оглед на тоа колку нежен и затворен живот имала, не може да ја чита оваа Света книга и да не стане свесна дека светот е полн со многу неправедност, суровост и страдање. Човек ќе открие дека ова во секоја доба било набљудувано од страна на мислителите, гледачите, поетите, филозофите.

И таквата личност ќе научи дека овој убав свет, кој е толку брутално неправеден и нефер, не е определен од волјата на Бог или од некаков железен закон на Природата. Човек ќе научи дека светот може да биде обликуван во убав и фер свет, токму од луѓето во него, преку едноставниот, а сепак најтешкиот процес на целосно разбирање на светот. Разбирањето, на крајот на краиштата, е само сочувство во својата фина, точна смисла. И таквото сочувство, во својата искреност, води кон несебичност. Несебичноста неизбежно имплицира служба. А службата е решението на целиот загрижувачки проблем на човекот.

Оној, кој преку разбирањето се преобратува кон госпелот на службата, ќе ѝ служи на вистината за да ги порази лажговците и да ги преобрати во кажувачи на вистината; ќе ѝ служи на љубезноста за суровоста да исчезне; ќе ѝ служи на убавината за да се избрише сето она кое не е убаво. И оној кој е силен ќе им служи на слабите за и тие да станат силни. Тој ќе ја посвети својата сила, не за да ги омаловажи и извалка послабите од него, туку на создавање можности за тие да направат луѓе од себе, наместо да бидат робови и ѕверови.

Човек треба само да ги чита имињата на мажите и жените чии зборови горат на овие страници, за да се потсети дека со далеку поголема интелигенција од просечната, тие го заслужија своето место во окото и мозокот на светот и долго откако исчезнала нивната прашина, за да сфати дека мора да има соодветна доверба во нивниот запишан извештај за светот. Тие не биле тирани кои правеле пустош, ниту лицемери и лажговци, пијаници и коцкари, измамници и брокери. Тие биле даватели, служители, гледачи и хуманисти. Биле несебични. Тие го гледале животот, не во рамки на профит, туку во рамки на служењето и она што можеле да го дадат.

Животот ги растргнал со своите страдања и кршења на срцето. Тие не можеле да ја избегнат болката на животот со себично бегство во алчноста на умот и телото. Тие виделе и се насочиле себеси да гледаат со бистри очи и без страв. Тие не биле погодени од некоја чудна миопија. Тие сите ја гледале истата работа. Сите се согласувале околу тоа што гледаат. Крајниот исход на нивните докази го докажува ова со неверојатна постојаност. Овие комeсари на човештвото го создадоа извештајот. Тој е тука, на овие страници. И се работи за вистински извештај.

Но, тие не известувале само за човековите недостатоци.

Тие само го предложиле лекот. И нивниот лек не е дел од сите бучни секти. Тоа нема никаква врска со комплицираните метафизички процеси со кои некој може да добие место во други светови и  да добие замислена добивка некаде зад небото. Нивниот лек е лек за овој свет, бидејќи световите мора да се живеат еден по еден. И, сепак, дури ни бучните секти не треба да бидат повредени со тоа што овој свет ќе се направи поправеден за доброто на овој свет, бидејќи тоа е добро за сите идни светови за оние на кои им требаат идните светови, за нивниот раскош да не биде оцрнет од злобата и грдотијата на овој свет.

Лекот е толку едноставен, едноставно да се служи.

Ниту една ненаметлива мисла или чин не се бара од кој било маж или жена за да го направат светот малку поубав и пофер. Повикот е повик за благородноста на размислувањето и правењето. Повикот е за служење и во тоа е неговата целовитост, затоа што тој кој им служи на сите, најдобро си служи на себеси. Времињата се менуваат, а со тоа и умовите на луѓето во нив. Следејќи го минатото, цивилизациите се изложувале на моќ, на моќта на овој свет или моќта на други светови.

Ниту една цивилизација сè уште не се изложила на љубовта кон човекот. Хуманистите немаат проблем, ниту кавга со претходните цивилизации. Тие биле неопходни за развојот на човекот. Но, нивната цел е исполнета, и тие може да бидат надминати, оставајќи го човекот да ја гради новата и повисока цивилизација која ќе се изложи на љубовта, службата и братството.

Можноста тука да ги видиме овие работи, тука во ова прекрасно дело за човековата убавина и префинетост и благородност е можност да согледаме какви величествени луѓе веќе постоеле и кои и понатаму ќе постојат и тоа во поголем број, сѐ додека целиот свет не биде создаден и обликуван според нивниот лик. Знаеме како се создадени боговите. Сега доаѓа време да се создаде свет.

Извор.