Денес на блогот читаме прекрасна македонска поезија, една прекрасна песна од Матеја Матевски, кој нѐ напушти пред две години.

На пат – Матеја Матевски 

Ноќва
како затнат оџак
е темна и зачадена.

Маглите се чадат
од прегорените мечти
во душата.

Невидливиот пат е копнежот
залутан
во празната исполнетост
на темнината.

Јас сум
ѕвезда што тлее
и која патот низ ништото
сè уште не ја истрошил.

И ноќта
и патот
и копнежот со мене
се остаток од нешто
што ќе биде.