Денес на блогот читаме прекрасни стихови од неповторливиот Петре М. Андреевски!

Таа – Петре М. Андреевски

Таа дури и на Сонцето
му позајмува светлина
и затоа никогаш
и никаде не ја напушта.

Таа е природна појава
една единствена
стои, како рамноденица
меѓу светот и светлината,
меѓу телото и душата.

Ми иде да ѝ викнам:
дај ми го само телото,
а душата задржи си ја,
но откај неа слушам:
а зошто ти е мртво тело?!

(извор на сликата: herway.net)