Роберт Фрост е еден од најпознатите американски поети, а „Патот кој не го одбрав“ е една од најпопуларните американски поеми, која често можете да видите како се цитира. Досега на блогот имавте можност да ја прочитате објавата „11 интересни факти за поетот Роберт Фрост“, а во неа исто така има интересен факт токму за оваа поема.

Бидејќи навистина многу сакам поезија и особено ми е драга оваа песна, сосема случајно налетав на преубавата анимација на TED-ED, придружена со одличната интерпретација на поемата.

Пред да го погледнете видеото имате можност да ја прочитате во оригиналната форма на англиски јазик, како и препевот на Горазд Росоклија. Доколку имате желба на прочитате повеќе од поезијата на Фрост, збирката „Поезија“, избор на песни на Роберт Фрост, е достапна на македонски јазик во издание на Арс Либрис.

Патот кој не го одбрав – Роберт Фрост (препев на Горазд Росоклија)

Два пата се делеа низ жолтите дрвја,
За жал не можев да патувам по двата
И бивајќи осамен патник, долго стоев
И гледав низ едниот колку што можев
Дотаму до кај што завиваше во шумата;

Потоа тргнав по другиот, како вистинит како чесен,
И имав можеби одлична причина
Зошто беше тревнат и бараше да биде газен,
Иако според газењето по нив
Изгазеноста им беше можеби иста,

И двата тоа утро подеднакво лежеа
Во лисја без чекор кој оставил трага.
Ох, јас го сочував првиот за друг ден!
Сепак, знаејќи дека патот води кон пат
Се сомневав дека некогаш треба да се вратам.

Јас треба да го кажувам ова со воздишка
Некаде години и години подоцна:
Два пата се делеа низ дрвјата, и јас,
Јас тргнав по помалку патуваниот,
И тоа ја направи сета разлика

****

The Road Not Taken – Robert Frost

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

****

Во продолжение уживајте во видео-анимацијата и интерпретацијата.