Во постпразничниот број на „Политика“ од 2 јануари 1910 година, познатиот српски драматург Бранислав Нушиќ напишал статија во рубриката „Од белградскиот живот“ со наслов „После новогодишната ноќ“. Ја потпишал со псевдонимот Бен Акиба, кој го користел во годините кога бил новинар.

(извор: Blic)

Во продолжение прочитајте го шармантниот, забавен и хумористичен текст.

„По Нова година, решив да соберам точни податоци за тоа како луѓето ја прославиле Новата година. Но, се чини дека тоа е невообичаено тешка задача. Ќе ми треба цела година работа, а притоа, од каква корист ќе ми бидат сите овие податоци кога Нова година повторно ќе пристигне за една година. Според досега собраните податоци, се чини дека може да се извлече само општ статистички резултат. На пример, се чини дека 40 проценти од населението на Белград ја прославиле Новата Година со чаша вино, а половина од нив, кога часовникот отчукал 12, не можеле да ги најдат устите на своите пријатели со кои сакале да се бакнат додека им честитале. Дваесет проценти, сепак, ја прославиле Новата година држејќи картички во рацете.

Ова се оние кои сакаат да видат со каква среќа ќе ја прослават Новата Година. Меѓу нив имало барем половина кои плукнале во џебовите точно во 12 часот, кога Соборната црква отчукала 12, и со тоа плукнале по својата судбина.

Триесет од сто граѓани на Белград ја дочекале Новата Година на забави и игранки. И од овие триесет проценти, барем десет проценти, во моментот кога полноќ чукнал од камбаната на Соборната црква, ја искажале својата љубов. Дури и слушнав за една ситна гласина за еден од овие „декларанти“. Тој бил на забава во „Граѓанска Касина“. Тој почнал да флертува со една девојка уште од вечерта и три пати се обидел – двапати за време на валцер и третиот пат за време на квадрил – да ѝ ја искаже својата љубов, но никако не успевал да собере храброст. Конечно, кога се приближувало полноќ, решил да ѝ изрази љубов што е можно поскоро. Ако не успее, барем нека не успее во старата година, а не да му биде прв неуспех во новата година. И токму кога го изговорил првиот сладок збор и се спремал да каже што му лежи на срце, од камбаната на црквата заѕвонило дванаесет часот, и некој му пикнал новогодишна крофна во отворената уста и нечии мустаќи се нашле до неговата уста.

И така, грешникот признал половина од својата љубов во старата година, а другата половина веројатно останала да чека уште една година. Четириесет проценти од луѓето тогаш пиеле, дваесет проценти играле карти, триесет проценти оделе на забави, а преостанатите десет проценти спиеле. И така статистиката би била точна во сè, односно би се знаело каде биле сите сто проценти од жителите на Белград. Јас би ги објавил тие статистики како многу точни, но еден инцидент ужасно ги расипа статистиките. Имам навика да излегувам на улица на полноќ на Нова година и да гледам во небото, и да ја добивам првата честитка од патролниот полицаец.

Сакам да бидам првиот што ќе му честита на некој што е невина душа, и мислам дека засега, патролните полицајци во Белград се најневините души. Значи, точно на полноќ кога излегов да гледам во небото и да го барам патролниот полицаец, видов човек без панталони како трча по улицата. Господе Боже, дали тој човек брка некого за да му ја честита новата година, или бега од некој што го брка за да му ја честита новата година? Се сомневав многу, особено затоа што овој човек ми ја расипува статистиката. Но, работата ми стана веднаш јасна, кога малку подоцна го забележав навредениот сопруг како го брка кандидатот со палка. Боже мој, Боже мој, како секој ја дочекува Новата година на свој начин.“

Извор.